سلام

داستان یک بام و دو هوا را شنیده اید؟

یکی از دوستان را دیدم که از رای آوردن آقای روحانی سر مست شده بود. این دوست ما، 4 سال پیش به آقای موسوی رای داده بود. می گفت توی انتخابات سال 88 رای ها دزدیده شد. اما در این انتخابات چنین کاری انجام نشد و روحانی رای آورد.

شوای نگهبان که همان شورای نگهبان است و وزارت کشور هم همان.
برایم سوالی پیش آمد. مگر بام همان بام نیست؟ اما دو هوا دارد؟!

پس باید محور تفکر را اندکی چرخاند و جوری دیگر اندیشید: اگر دوستان اصلاح طلب رای بیاورند، حق است و عدالت؛ و اگر از اصول گرایان کسی منتخب شود تقلبی است بس بزرگ.
نمی دانم جابه جا کردن 261 هزار رای و موکول کردن انتخابات به مرحله دوم کار آسان تری است یا جا به جایی 8 میلیون رای؟ فکر کنم مخاطبانم دیگر به بلوغ فکری رسیده اند و می توانند خودشان بیاندیشند. (البته اگر بگذارند!)
بنازم مرام اصول گرایان را. هر چند هنوزم که هنوز است بر عدم اتحادشان می تازیم، اما لااقل این را یاد گرفته اند که به محض پایین بودن آراء به سطل های زباله حمله ور نشوند...

همان طور که در مطلب قبلی ام هم گفتم، چیزی که الآن مهم است، اتحاد است.
اینها را هم گفتم که بدانند چیز هایی هست برای گفتن و کم نیاوردن. اما فرمان «ولی» یعنی «اتحاد» مهم تر است. باز هم تبریک می گویم/...